ՎԱԶԳԵՆ   ՄԱՆՈՒԿՅԱՆ

Վազգեն Մանուկյանի ղեկավարած տարիներին խորհուրդն իրականացրել է ակտիվ գործունեություն՝ արձագանքելով Հայաստանին ու հայ ժողովրդին վերաբերող բոլոր այն հարցերին, որոնք հանրային հնչեղություն են ստացել և հուզել հասարակությանը:

Ճի՞շտ վարվեց Վազգեն Մանուկյանը՝ նման արհամարհական «արձագանքի» պայմաններում հեռանալով ՀԽ-ից: Ընդհանուր առմամբ՝ այո՛: Բայց հարցն այն է, որ Հանրային խորհրդից հեռանալով Վազգեն Մանուկյա՛նը չէ՝ ինչ-որ բան է կորցնում, այլ նախ, հենց Հանրային խորհուրդը, մեծ հաշվով՝ գործող կառավարությունը: Ցանկացած խելամիտ կառավարիչ կուրախանար, եթե իր տրամադրության տակ ունենար նման փորձառությամբ ու ծրագրային ընկալմամբ օժտված խորհրդատու, որպես Հանրային խորհրդի ղեկավար: Այնպիսի մի գործիչ, որ կառավարության ղեկավարին հաճոյանալու խնդիր չունի, որ հանգիստ կարող է հակաճառել այս կամ այն որոշման վերաբերյալ, որ կարող է այլ տեսակետ ու մոտեցում ունենալ և ներկայացնել:

Ուստի կարծում եմ՝ Վազգեն Մանուկյանի աստեղային ժամը 1991-ին էր, երբ հռչակեցինք անկախ Հայաստանի Հանրապետությունը, և 1992-1993-ին, երբ պատերազմի ամենածանր շրջանում նա ստանձնեց պաշտպանության գերատեսչության ղեկավարի պաշտոնը և նպաստ բերեց հաղթանակի հասնելու խնդրին: 

Մի խոսքով, Մանուկյանը Հայաստանի երկրորդ հանրապետության  պատմության կերտողներից է, քաղաքականության առանցքային դեմքերից, եւ հանկարծ դասալիքների իշխանությունը որոշում է քաղաքականապես լռեցնել Վազգեն Մանուկյանին… այն դեպքում, երբ այսօրվա իշխանությունն ունի պետական գործիչների, պետականամետ մտածողությամբ մարդկանց պակաս եւ նրանց խորհուրդների կարիք…

Նոր իշխանություններն ունեին բացառիկ հնարավորություն մեր երկիրը տանել զարգացման ուղղությամբ, ժողովրդին համախմբել համազգային խնդիրների շուրջ, նպաստել մեր քաղաքացիների բարեկեցությանը՝ կառուցելով ավելի ժողովրդավար ու ավելի արդյունավետ ազգային պետություն: Ցավոք, իշխանությունները գնացին այլ ուղղությամբ, և այսօր մեր երկրում ձևավորվել է անվստահության և ատելության աննախադեպ աստիճանի մթնոլորտ, տեղի է ունեցել հասարակական այնպիսի պառակտում, ինչպիսին երբեք չի եղել: 

Հուսով եմ, որ հեռանալով զբաղեցված պաշտոնից, պարոն Մանուկյանը կվերգտնի իրեն քաղաքականության մեջ, և օգտակար դերակատարում կունենա հետագա զարգացումներում։ Մինչ այդ, ցանկանում եմ կիսվել տառացիորեն երկու շաբաթ առաջ մեր հիմնադիր համագումարին նրա ունեցած հակիրճ, բայց տպավորիչ ելույթով՝ կարծում եմ, այն լավագույնս արտահայտում է իր հավատամքը, իսկ քաղաքականություն մտնող մեր սերունդի համար էլ շատ արժեքավոր և իմաստուն ուղերձ է։

 «Չեն գործում, քանի որ քաղհասարակությունը մեծամասամբ եկել է իշխանության, և այդ թափուր տեղը դեռևս լրացված չի։ Եթե նախորդ իշխանությունների ժամանակ քաղհասարակությունը հսկայական դեր և հսկող ազդեցություն ուներ իշխանության թևերի վրա, դժբախտաբար այսօր դեռևս դա չկա, միգուցե դա ձևավորման փուլում է, բայց ես որպես ակտիվ հասարակական-քաղաքական գործիչ՝ դեռևս չեմ տեսնում, որ այդ բացը լրացված է